Verdwaald op de scooter in Pokhara!

Namastéé :)

Weer eens een blogje van mij.
Vorige week zijn Carmen en ik nog verbleven in het gastgezin op de school, wat een hele leuke week was, er kwam nog een Zweeds meisje wonen op de school die de kinderen dansles gaat geven voor drie weken, dus dat was erg gezellig aangezien zij ook van de zelfde leeftijd is als ons. We hebben de hele week gespeeld met de weeskinderen en hier en daar wat lessen meegedaan met de kinderen hier om te ervaren hoe ze hier les krijgen.

Ook hebben we nog een paar voorlichtingen gegeven, we hebben ons vooral gefocust op het onderwerp menstruatie onder de meisjes, dit omdat het hier nog steeds een heel groot taboe is en de meisjes als ze ongesteld zijn niet eens de keuken in mogen komen omdat ze 'vies' zijn en vrouwen werken hier niet als ze ongesteld zijn omdat ze vaak geen maandverband o.i.d hebben om 'schoon' te blijven. We hebben de voorlichtingen in kleine groepjes gegeven van ongeveer 6 meisjes tegelijk, de meiden hadden vaak veel vragen en gaven aan er wat van geleerd te hebben wat ons een super voldaan gevoel gaf natuurlijk.
En om het mooi af te sluiten hebben we een deel van onze donatie gespendeerd aan menstruatieartikelen op de school, nu kunnen ze er weer minstens een jaar tegenaan :)

Met het afscheid hebben Carmen en ik het sportuniform van de school gekregen, supervet! dit uniform dragen ze op hun 'practical days' dat zijn de dagen dat hun sporten op school. Na afscheid genomen te hebben van dit gastgezin zijn we weer naar Lake Side gegaan voor het weekend. Vrijdagavond hebben we met de meiden en Pim gezellig bij de Irish pub gezeten en een tap bier besteld, wat allemaal kan hier :'), het was een hele gezellige avond ;).
Sanne, Carmen en ik hebben zaterdag henna laten zetten bij een tentje in de stad, wat erg mooi was geworden!

Zondagochtend zijn we met z'n alle gaan scooter rijden naar het andere meer, dit zou een route zijn van zo'n 1,5 uur enkele reis, het verkeer hier kent geen regels, wel rijden ze links. Door het gebrek aan verkeer regels is het verkeer hier super chaotisch maar hee zoiets moet je toch gedaan hebben ;). Het was een supermooie rit, wel was het jammer dat ze geen vlakke wegen kennen hier maar alleen maar zandweggetjes of losliggende stenen waar je tussen moet zigzaggen, een hele uitdaging kan ik je vertellen maar het is allemaal goed gegaan!!... Op een dingetje na, ik blijf natuurlijk blond (wordt eigenlijk alleen maar blonder hier :p) de terugweg reden we via de grote weg, wat supertof is alleen op een gegeven moment was er file en ben ik iedereen kwijt geraakt, waarna er een heleboel rotondes volgde en ik begon te twijfelen waar we ook alweer heen moesten (blijkbaar moesten we elke rotonde rechtdoor) maar ik had iets bekends gezien waar ik dacht dat ik dus de afslag moest nemen, na een paar weggetjes in en uit te zijn gereden was ik toch wel tot de conclusie gekomen dat ik verdwaald was. Toch aardig k*t om verdwaald te zijn ergens midden in Azië, ik kon alleen maar aan mama denken die het maar al te spannend vond dat ik toch besloten had te gaan scooter rijden terwijl ik haar beloofd had dat alles goed zou gaan..

Maar snel besloten Carmen te bellen en toen was iedereen dus blijkbaar al aangekomen op bestemming dus die maakte zich al zorgen, ik mijn locatie doorgestuurd en toen zijn gelukkig Bas en Pim mij gelijk komen zoeken en zijn we samen teruggereden naar de eindbestemming. Al met al is het toch allemaal goed gekomen mam! Toch ook wel weer een heel avontuur om in je eentje door deze Nepalese straatjes te scheuren ;)

Zondagavond zijn we naar het allerlaatste gastgezin gegaan, in dit gastgezin verblijven Sanne en Marjolein al 4 weken dus we eten hier gezellig samen. Deze laatste twee weken gaan Carmen en ik stage lopen in de gehandicaptenzorg. Nadat we gegeten hadden zondagavond zijn we vroeg gaan slapen om maandag fit te zijn voor onze eerste stage dag.

We eten hier trouwens elke ochtend om 8 uur Dal Bhat, wat erg wennen is maar ik had het erger verwacht. Na ons ontbijt zijn we om 10 uur begonnen (het dagverblijf waar de kinderen elke dag heen komen zit een verdieping onder ons) in de zaal waar we met z'n alle de dag beginnen met een ochtendgebedje en een rondje voorstellen en nog wat Nepalees gepraat, daarna drink je wat water met z'n alle en dan begint de dag echt, de meeste krijgen gewoon les in de klaslokalen maar sommige kinderen zijn te 'slecht' (niks onderwaarderend mee bedoelt) om de lessen bij te wonen dus daar worden spelletjes meegedaan in de zaal, waar Carmen en ik dan vaak helpen.

De gehandicaptenzorg is niet mijn roeping daar ben ik erg zeker van, maar buiten dat vind ik het wel erg leuk een keertje mee te maken, er zijn namelijk al snel een paar kinderen waar je een band mee opbouwt wat het wel erg leuk maakt.

Dinsdag zijn Carmen en ik terug gegaan naar ons vorige gastgezin met Bas om wat dingetjes te bespreken voor eventuele donaties. Toen we daar aankwamen na een hele volle busrit en de dingen besproken te hebben die besproken moesten worden, vroegen ze ons of we mee wilde eten, wat we natuurlijk wel wilde aangezien de Dal Bhat daar superlekker is. Ze gingen zelfs speciaal voor Carmen en mij okra (een groente hier) halen omdat Carmen en ik dat echt super lekker vinden. Tijdens dat ze het eten aan het maken waren werden Bas, Carmen en ik uitgenodigd om bij de principal op zijn kamer voetbal te komen kijken, wat erg leuk was! Daarna hebben we genoten van het eten wat weer super lekker was en zijn we terug gegaan naar ons gastgezin waar we nu verblijven.

Vandaag hadden we een uitje naar Disneyland Pokhara gepland, ook dit hebben we gefinancierd door de donaties, we zijn met alle meiden en heel Sewa Kendra (zo heet de instelling hier) inclusief de leraren naar Lake Side gegaan met de bus en hebben we deze dag daar doorgebracht, het is heel anders dan de Disney die wij kennen maar de kinderen vonden het helemaal geweldig, super om de kinderen zo te zien genieten.

Nu zijn we al een tijdje terug en zit ik weer heerlijk in onze luxe kamer met ventilator en we hebben een normale wc hier zoals jullie hem allemaal kennen ;) en zelfs de douch is hier warm, toch wel een goede afsluiter hier van het Nepalees avontuur, we zijn het meest primitief begonnen en zo stapje voor stapje is het luxer geworden.
Morgen gaan we met alle meiden naar Hemja, waar Carmen en ik twee weken verbleven hebben bij de school en dan gaan we shoppen met Bishnu voor de weeskinderen, die wilde we namelijk ook heel graag wat schenken.
Daarna zullen we weer naar Lake Side vertrekken voor het weekend, hopend op wat beter weer dit keer!

Ondertussen beginnen we toch ook wel met aftellen want het is nu echt nog maar iets meer dan twee weekjes, wat is de tijd voorbij gevlogen!

Tot snel,

Liefs Jacky